کاغذ جعبه مقوا

روش های مختلفی برای ساخت قالب تخته سه لا وجود دارد. رایج ترین آنها عبارتند از اسکلت چوبی، پانل های فرم پیش ساخته، سیستم های شکل دهی بتن آلومینیومی، خرید ناودانی های ورق فلزی یا اجزای قاب بندی سفارشی. روش نشان‌داده‌شده در عکس‌های همراه، قاب‌بندی چوبی معمولی را نشان می‌دهد، که در آن یک دیوار قاب ۲×۴ بر روی دال ساخته می‌شود، در امتداد خط دیوار داخلی در جای خود ثابت می‌شود، سپس با مواد پشتی (در این مورد HDO 3/4 اینچی) ورق می‌شود. تخته سه لا). فرم‌ها برای کل محیط اتاق تقریباً 30 × 50 فوت به ارتفاع کامل دیوار تنظیم شدند و نیاز به خاموش شدن را از بین بردند. بلوک‌آوت‌ها برای درها و پنجره‌ها با 2×4 ثانیه و 2×6 ثانیه ساخته و مهاربندی شدند. پروژه ای که به تصویر کشیده شد، ده روز طول کشید تا خدمه ای متشکل از سه نفر برپا شوند. یکی از مزیت های تنظیم فرم ها با استفاده از رویکرد دیوار قاب این است که ورق های تخته سه لا را می توان برش داد و در یک الگوی درز قرار داد که می تواند با جزئیات داخلی اتاق یا قرار دادن پنجره ها یا سایر عناصر مهم معماری مرتبط باشد. مزیت دیگر این است که الوار مورد استفاده برای ساخت قاب را می توان دوباره در جای دیگری از خانه استفاده کرد. یکی از معایب نصب تخته سه لا در قاب این است که جداسازی قطعات زمانبرتر است. 2×4 ثانیه از تخته سه لا دور می شوند، میخ های بیرون زده جدا می شوند و ورق ها یکی یکی با احتیاط پایین می آیند.

طراحی و ساخت ساختمان های اداری
مارشال لانگ، در آکوستیک معماری (نسخه دوم)، 2014

پوشش در دفاتر بسته
در جایی که دیوارها تا عرشه سازه ای بالای سقف T-bar گسترش نمی یابند، دستیابی به حریم خصوصی محرمانه بدون افزودن صدای پوشاننده ممکن نیست. یک جداسازی اداری ممکن است از یک دیوار فلزی منفرد با لایه های منفرد از تخته گچی 1/2 اینچی که تا یا کمی بالاتر از T-bar و سقف کاشی معدنی امتداد می یابد تشکیل شود. توری های هوای برگشتی باید با یک محفظه ورق فلزی اندود شده همانطور که در شکل 16.29 نشان داده شده است، با طرف های باز رو به اتاق گیرنده گیج شوند. جدول 16.10 درجات حریم خصوصی حاصل از این پیکربندی را برای چندین سطح از صدای پوشاننده نشان می دهد. توجه داشته باشید که در دفاتر بسته سطوح کمتری از صدای پوشاننده برای دستیابی به حریم خصوصی محرمانه نسبت به دفاتر باز لازم است.

اصول کلی
در عمل واقعی ساختمان، مصالح ساختمانی نسبتا کمی وجود دارد که استفاده می شود، و دانش تئوری تلفات انتقال در به کارگیری صحیح آنها بسیار مفید است. متداول ترین مصالح عبارتند از: بتن، واحدهای بنایی بتنی (cmu)، گچ بری، گچ گچ، گچ و ورق های چوب یا فلز در ترکیبات مختلف. تکیه گاه های سازه ای برای دیوارها ناودانی های چوبی یا فلزی و برای کف سیستم های بتنی، فولادی یا چوبی هستند.

در فرکانس‌های پایین، ایجاد سختی و جرم کافی مهم‌ترین عوامل در دستیابی به مقادیر تلفات انتقال بالا هستند. سفتی را می توان با کاهش دهانه تکیه گاه و با افزایش سفتی خمشی افزایش داد. دال های بتنی با دهانه کوتاه هم جرم بالا و هم سختی ذاتی زیادی دارند و بنابراین تلفات انتقال فرکانس پایین بسیار خوبی دارند. بلوک های cmu یا آجر کاملاً دوغاب شده می توانند تقریباً به همان اندازه جرم و سفتی ایجاد کنند. با این حال، بلوک های بتنی دارای تخلخل قابل توجهی هستند و باید با یک رنگ روغنی یا گچ مهر و موم شوند تا اثربخشی کامل جرم آنها مشخص شود. می توان از دیوارهای دوبل بتن یا cmu استفاده کرد، اما فاصله بین پانل ها باید به اندازه ای باشد که این دو از طریق شکاف هوا جفت نشوند. معمولاً حداقل 10 تا 15 سانتی متر (4 تا 6 اینچ) فاصله لازم است. جزئیات رتبه بندی STC در فصل 10 مورد بحث قرار گرفت.

در فرکانس‌های بالاتر، پارتیشن‌های گچی با پشتیبانی جداگانه که فرکانس بحرانی بالا و فضای هوایی بزرگ دارند، انتخاب خوبی هستند. اگر فاصله جداسازی به اندازه کافی بزرگ باشد، اینها می توانند موثرتر از یک پانل بتنی منفرد باشند. در سازه های تکیه گاه جداگانه، گل میخ های چوبی یا فلزی نتایج یکسانی دارند. ناودانی هایی که قبلاً روی صفحات پایه جداگانه قرار دارند، نیازی به جابجایی یا تکان دادن ندارند.

در ساخت و ساز تک گل میخ طیف محدودتری از گزینه های موجود وجود دارد. با یک گل میخ چوبی، دو پانل به طور محکم با استفاده از اتصالات خط متصل می شوند. افزودن چند لایه دیوار خشک تنها تا حدودی موثر است. یک اتصال ارتجاعی مقداری جداسازی را فراهم می کند، البته نه به اندازه یک گل میخ جدا شده. ناودانی های فلزی، به دلیل اینکه ذاتاً انعطاف پذیر هستند، می توانند جداسازی قابل توجهی را نیز ایجاد کنند. تکیه گاه های ارتجاعی می توانند در جداسازی لایه های گچی در هر دو طرف گل میخ چوبی یا تیرچه کفی مفید باشند. کانال ارتجاعی باید به درستی نصب شود تا پیچ ها اتصال کوتاه پیدا نکنند. کانال هایی که مستقیماً روی لایه های گچی یا سایر مواد پانل اعمال می شوند به دلیل پل زدن توسط حفره هوای محبوس شده بی اثر هستند. محصولاتی که فقط از یک طرف قابل اتصال هستند به کانال های کلاهی شکل ترجیح داده می شوند که از هر دو طرف قابل اتصال هستند. کانال های ارتجاعی برای دیوارهای مهمانی توصیه نمی شوند زیرا برای نصب قفسه های کتاب یا عکس های سنگین مناسب نیستند. هنگامی که روی دیوارهای ناودانی دوبل و فلزی سبک استفاده می شود، تکیه گاه های ارتجاعی به طور قابل توجهی تلفات انتقال صدا را افزایش نمی دهند زیرا سازه ها از قبل جدا شده اند.

http://sazeha.parsiblog.com/Posts/8/%d9%86%da%a9%d8%a7%d8%aa+%d8%ae%d8%b1%d9%8a%d8%af+%d9%86%d8%a7%d9%88%d8%af%d8%a7%d9%86%d9%8a/

روش های مختلفی برای ساخت قالب تخته سه لا وجود دارد. رایج ترین آنها عبارتند از اسکلت چوبی، پانل های فرم پیش ساخته، سیستم های شکل دهی بتن آلومینیومی، خرید ناودانی های ورق فلزی یا اجزای قاب بندی سفارشی. روش نشان‌داده‌شده در عکس‌های همراه، قاب‌بندی چوبی معمولی را نشان می‌دهد، که در آن یک دیوار قاب ۲×۴ بر روی دال ساخته می‌شود، در امتداد خط دیوار داخلی در جای خود ثابت می‌شود، سپس با مواد پشتی (در این مورد HDO 3/4 اینچی) ورق می‌شود. تخته سه لا). فرم‌ها برای کل محیط اتاق تقریباً 30 × 50 فوت به ارتفاع کامل دیوار تنظیم شدند و نیاز به خاموش شدن را از بین بردند. بلوک‌آوت‌ها برای درها و پنجره‌ها با 2×4 ثانیه و 2×6 ثانیه ساخته و مهاربندی شدند. پروژه ای که به تصویر کشیده شد، ده روز طول کشید تا خدمه ای متشکل از سه نفر برپا شوند. یکی از مزیت های تنظیم فرم ها با استفاده از رویکرد دیوار قاب این است که ورق های تخته سه لا را می توان برش داد و در یک الگوی درز قرار داد که می تواند با جزئیات داخلی اتاق یا قرار دادن پنجره ها یا سایر عناصر مهم معماری مرتبط باشد. مزیت دیگر این است که الوار مورد استفاده برای ساخت قاب را می توان دوباره در جای دیگری از خانه استفاده کرد. یکی از معایب نصب تخته سه لا در قاب این است که جداسازی قطعات زمانبرتر است. 2×4 ثانیه از تخته سه لا دور می شوند، میخ های بیرون زده جدا می شوند و ورق ها یکی یکی با احتیاط پایین می آیند.

طراحی و ساخت ساختمان های اداری
مارشال لانگ، در آکوستیک معماری (نسخه دوم)، 2014

پوشش در دفاتر بسته
در جایی که دیوارها تا عرشه سازه ای بالای سقف T-bar گسترش نمی یابند، دستیابی به حریم خصوصی محرمانه بدون افزودن صدای پوشاننده ممکن نیست. یک جداسازی اداری ممکن است از یک دیوار فلزی منفرد با لایه های منفرد از تخته گچی 1/2 اینچی که تا یا کمی بالاتر از T-bar و سقف کاشی معدنی امتداد می یابد تشکیل شود. توری های هوای برگشتی باید با یک محفظه ورق فلزی اندود شده همانطور که در شکل 16.29 نشان داده شده است، با طرف های باز رو به اتاق گیرنده گیج شوند. جدول 16.10 درجات حریم خصوصی حاصل از این پیکربندی را برای چندین سطح از صدای پوشاننده نشان می دهد. توجه داشته باشید که در دفاتر بسته سطوح کمتری از صدای پوشاننده برای دستیابی به حریم خصوصی محرمانه نسبت به دفاتر باز لازم است.

اصول کلی
در عمل واقعی ساختمان، مصالح ساختمانی نسبتا کمی وجود دارد که استفاده می شود، و دانش تئوری تلفات انتقال در به کارگیری صحیح آنها بسیار مفید است. متداول ترین مصالح عبارتند از: بتن، واحدهای بنایی بتنی (cmu)، گچ بری، گچ گچ، گچ و ورق های چوب یا فلز در ترکیبات مختلف. تکیه گاه های سازه ای برای دیوارها ناودانی های چوبی یا فلزی و برای کف سیستم های بتنی، فولادی یا چوبی هستند.

در فرکانس‌های پایین، ایجاد سختی و جرم کافی مهم‌ترین عوامل در دستیابی به مقادیر تلفات انتقال بالا هستند. سفتی را می توان با کاهش دهانه تکیه گاه و با افزایش سفتی خمشی افزایش داد. دال های بتنی با دهانه کوتاه هم جرم بالا و هم سختی ذاتی زیادی دارند و بنابراین تلفات انتقال فرکانس پایین بسیار خوبی دارند. بلوک های cmu یا آجر کاملاً دوغاب شده می توانند تقریباً به همان اندازه جرم و سفتی ایجاد کنند. با این حال، بلوک های بتنی دارای تخلخل قابل توجهی هستند و باید با یک رنگ روغنی یا گچ مهر و موم شوند تا اثربخشی کامل جرم آنها مشخص شود. می توان از دیوارهای دوبل بتن یا cmu استفاده کرد، اما فاصله بین پانل ها باید به اندازه ای باشد که این دو از طریق شکاف هوا جفت نشوند. معمولاً حداقل 10 تا 15 سانتی متر (4 تا 6 اینچ) فاصله لازم است. جزئیات رتبه بندی STC در فصل 10 مورد بحث قرار گرفت.

در فرکانس‌های بالاتر، پارتیشن‌های گچی با پشتیبانی جداگانه که فرکانس بحرانی بالا و فضای هوایی بزرگ دارند، انتخاب خوبی هستند. اگر فاصله جداسازی به اندازه کافی بزرگ باشد، اینها می توانند موثرتر از یک پانل بتنی منفرد باشند. در سازه های تکیه گاه جداگانه، گل میخ های چوبی یا فلزی نتایج یکسانی دارند. ناودانی هایی که قبلاً روی صفحات پایه جداگانه قرار دارند، نیازی به جابجایی یا تکان دادن ندارند.

در ساخت و ساز تک گل میخ طیف محدودتری از گزینه های موجود وجود دارد. با یک گل میخ چوبی، دو پانل به طور محکم با استفاده از اتصالات خط متصل می شوند. افزودن چند لایه دیوار خشک تنها تا حدودی موثر است. یک اتصال ارتجاعی مقداری جداسازی را فراهم می کند، البته نه به اندازه یک گل میخ جدا شده. ناودانی های فلزی، به دلیل اینکه ذاتاً انعطاف پذیر هستند، می توانند جداسازی قابل توجهی را نیز ایجاد کنند. تکیه گاه های ارتجاعی می توانند در جداسازی لایه های گچی در هر دو طرف گل میخ چوبی یا تیرچه کفی مفید باشند. کانال ارتجاعی باید به درستی نصب شود تا پیچ ها اتصال کوتاه پیدا نکنند. کانال هایی که مستقیماً روی لایه های گچی یا سایر مواد پانل اعمال می شوند به دلیل پل زدن توسط حفره هوای محبوس شده بی اثر هستند. محصولاتی که فقط از یک طرف قابل اتصال هستند به کانال های کلاهی شکل ترجیح داده می شوند که از هر دو طرف قابل اتصال هستند. کانال های ارتجاعی برای دیوارهای مهمانی توصیه نمی شوند زیرا برای نصب قفسه های کتاب یا عکس های سنگین مناسب نیستند. هنگامی که روی دیوارهای ناودانی دوبل و فلزی سبک استفاده می شود، تکیه گاه های ارتجاعی به طور قابل توجهی تلفات انتقال صدا را افزایش نمی دهند زیرا سازه ها از قبل جدا شده اند.

http://sazeha.parsiblog.com/Posts/8/%d9%86%da%a9%d8%a7%d8%aa+%d8%ae%d8%b1%d9%8a%d8%af+%d9%86%d8%a7%d9%88%d8%af%d8%a7%d9%86%d9%8a/